فولادهای مشهور و پر کاربرد St 52 ،St 44 ،St 37 و St 60 جزء فولادهای ساختمانی معمولی یا فولادهای ساخت و ساز غیر آلیاژی هستند. فولادهای ساختمانی معمولی در گروه فولادهای نرم (mild steel) با کربن کمتر از ۰٫۲۵ درصد (فولادهای کم کربن) قرار می گیرند و دارای خواص شکل پذیری سرد، جوشکاری و برشکاری عالی هستند. این فولادها در شکل های مختلف از جمله ورق، میلگرد، تیرآهن، نبشی و انواع لوله در فولاد هادی تولید می شوند. برای این گروه از فولادها، به جز عملیات تنش گیری و نرماله کردن، عملیات حرارتی دیگری پیش بینی نشده است. کاربرد اصلی آن ها ساخت اسکلت و سازه های فلزی، انواع قطعات و ماشین آلات، اجزای ماشین، کشتی سازی و … می باشد. به طور معمول، این فولادها به صورت محصول نهایی و تحت فرایندهای شکل دهی، برش و جوشکاری استفاده می شوند. به این فولادها در صنعت، فولاد نرمه معمولی هم می گویند و از پر مصرف ترین آلیاژهای فلزی هستند. به دلیل خواص شکل پذیری، برشکاری و جوشکاری عالی و خواص مکانیکی و قیمت مناسب این فولادها در فولاد هادی ، آن ها بیشترین استفاده را به عنوان مصالح ساختمانی در ساخت و ساز سازه ها و اسکلت های فلزی بناها و ساختمان ها، پل ها، سازه های شهری و غیره دارند. بیشترین مصرف این فولادها نیز همین کاربری است. شاید شما هم با این پرسش مواجه شده اید یا برایتان این پرسش مطرح شده است که مفهوم نامگذاری St 52 ،St 44 ،St 37 و St 60 بر این فولادها چیست. بهتر است سوال را به این صورت مطرح کنیم که آیا عدد ۳۷ پس از St واجد معنای خاصی است؟ اگر پاسخ مثبت است پس به چه معناست و اشاره به چه چیزی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش باید گفت نامگذاری St 52 ،St 44 ،St 37 و St 60 بر روی گروهی از فولادهای ساختمانی طبق استاندارد DIN 17006 انجام گرفته است. البته بد نیست بدانید که این استاندارد اکنون منسوخ شده و استاندارد دیگری (DIN EN 10027-1) جایگزین آن شده است. علیرغم منسوخ شدن استاندارد DIN 17006 و عدم استفاده از نامگذاری هایی مثل  St 52 ،St 44 ،St 37 و St 60 در صنعت آلمان و کشورهای اروپایی و جایگزینی این نام ها با نام های دیگر طبق DIN EN 10027-1، در صنعت ایران استفاده از نام های قدیمی و منسوخ شده ی St 52 ،St 44 ،St 37 و St 60 هنوز هم که هنوز است، عمومیت و کاربرد گسترده ای دارد! با این توضیح برگردیم به پرسش خودمان، طبق  DIN 17006، عدد پس از St معرف استحکام کششی نهایی فولاد بر حسب Kg/mm2 است. برای مثال St 37 معرف فولادی است که استحکام کششی نهایی آن برابر با ۳۷ در واحد Kg/mm2 است یا  St 52 معرف فولادی است که استحکام کششی نهایی آن برابر با ۵۲ در واحد  Kg/mm2 است. با ضرب کردن این اعداد در ۹٫۸۱ مقدار استحکام نهایی فولاد بر حسب N/mm2 یا MPa به دست می آید. به عنوان مثال، استحکام کششی نهایی فولاد St 37 برابر  Kg/mm2  ۳۷ یا حدود MPa 362 است رده بندی کیفی: احتمالاً شما هم با این موضوع برخورد داشته اید که در برخی موارد از اعداد ۱ تا ۳ پس از St 52 ،St 44 ،St 37 و یا St 60  استفاده می شود. این اعداد به چه مفهوم هستند؟ این سوال شاید برای شما هم پیش آمده باشد. در واقع سوال اینست که St 44-2 ،St 37-2 و یا St 52-2 چه فرقی با St 44-3 ،St 37-3 و یا St 52-3 دارد؟ پاسخ اینست که در استاندارد  DIN 17006، از اعداد ۱ تا ۳ برای رده بندی کیفیت فولاد پس از عدد مربوط به استحکام استفاده می شود. در رده بندی کیفیت این فولادها، درجه ۱ برای کارهای معمولی (معمولاً نوشته نمی شود)، درجه ۲ برای کارهای مهم و درجه ۳ برای فولادی با درجه خلوص بالا و خواص جوشکاری خوب در کارهای مهم بخصوص استفاده می شود. در واقع، عدد بزرگ تر بیانگر شرایط بهینه فولادسازی و کاهش عناصر مضر است. فولادهای درجه ۳ الزامات سخت گیرانه ای در قبال شکست ترد دارند و باید ترکیب شیمیایی و اکسیژن زدایی آن ها به نحوی باشد که بتوانند در آزمون ضربه، انرژی ضربه مناسبی طبق استاندارد در دماهای زیر صفر (۲۰- درجه سانتیگراد) داشته باشند. در فولادهای درجه ۲ و ۱ نیازی به رعایت این الزامات نیست. استحکام مکانیکی درجه ۳ تفاوتی نسبت به درجه ۲ و ۱ ندارد ولی فولاد درجه ۳ مقاومت به ضربه و خواص جوش بهتری را دارا است.

: کلمات کلیدی